Sinds 2012 daagt onze overheid bedrijven uit om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt te helpen de afstand te verkleinen. Door deze mensen deel te laten nemen aan de arbeidsmarkt (ook wel arbeidsmarktparticipatie). De overheid doet dit door Social Return (SROI) op te nemen in het inkoopbeleid, door een SROI-verplichting op te nemen in aanbestedingen.
Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt kunnen niet op eigen kracht de stap naar de arbeidsmarkt maken. De overheid heeft als taak om hen hierin te ondersteunen. Omdat de overheid dit niet alleen kan ‘vraagt’ het (lokale) bedrijfsleven om hier een bijdrage in te leveren. Inkopers kunnen bij het verstrekken van opdrachten hun opdrachtnemers stimuleren om kwetsbare groepen op de arbeidsmarkt te betrekken bij de opdracht die zij gegund hebben gekregen.
We hebben het hierbij ook wel over Social Return on Investment (SROI). Iets terugdoen voor de maatschappij. Social Return is een aanpak om meer werkgelegenheid te creëren voor deze mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Er is geen landelijk uniform beleid over de toepassing van SROI-verplichtingen. Een overheidsinstelling kan volledig zelf bedenken wanneer zij en hoe zij een SROI-verplichting toepast (de inzet van Social Return). De SROI-verplichting moet voldoen aan de algemene beginselen van het aanbestedingsrecht: non-discriminatie, objectiviteit, transparantie en proportionaliteit.
Kijk altijd goed in de aanbestedingsdocumenten of de inzet van Social Return proportioneel is. Of deze bijvoorbeeld in verhouding staat tot de waarde van de opdracht en het type werk of dienst.
Social Return wordt het meeste toegepast als er sprake is van een groter arbeidscomponent. Daarom wordt social return bij leveringen bijna niet toegepast. Ook bij kleinere opdrachten zien we dat Social Return minder of niet wordt toegepast.
